تفسیر موضوعی قرآن کریم
برگرفته شده از کتاب پیام قرآن نوشته آیت الله العظمی مکارم شیرازی
داستان جالب سيّد قطب
در تفسير فى ضلال، در ذيل آيه 38 سوره يونس: «أَمْ يَقُولُونَ افْتَرَاهُ قُلْ فَأْتُوا بِسُورَةٍ مِثْلِهِ...» ماجراى عجيبى از زندگى خود نقل مى كند، او مى گويد:
«من از حوادثى كه براى ديگران واقع شده سخنى نمى گويم، تنها حادثه اى را بيان مى كنم كه براى خود من اتفاق افتاد و شش نفر ناظر آن بودند. ما شش نفر مسلمان بوديم كه با يك كشتى مصرى، اقيانوس اطلس را به سوى نيويورك طى مى كرديم، مسافران كشتى 120 نفر مرد و زن بودند و تنها مسلمان در ميان مسافران ما بوديم، روز جمعه به اين فكر افتاديم كه نماز جمعه را در قلب اقيانوس، و بر روى كشتى بر پا داريم و علاوه بر اقامه فريضه مذهبى، مايل بوديم يك حماسه اسلامى در مقابل يك مبلّغ مسيحى كه در داخل كشتى نيز، دست از برنامه هاى تبليغاتى خود بر نمى داشت بيافرينيم، به خصوص اين كه او مايل بود حتى ما را به مسيحيت تبليغ كند!
ناخداى كشتى كه يك نفر انگليسى بود، موافقت كرد نماز جمعه را در عرشه كشتى به جا آوريم، و به كاركنان كشتى كه همه از مسلمانان آفريقا بودند نيز اجازه داده شد كه با ما نماز بخوانند و آنها از اين جريان بسيار خوشحال شدند، زيرا نخستين بار بود كه نماز جمعه در برابر آنان بر عرشه كشتى انجام مى گرفت.
من (سيد قطب) به خواندن خطبه نماز جمعه، و سپس امامت نماز پرداختم و جالب اين كه مسافران غير مسلمان اطراف ما حلقه زده بودند و با دقت انجام فريضه مذهبى را مى نگريستند.
پس از پايان نماز، گروه زيادى از آنها نزد ما آمدند و اين موفقيت را تبريك گفتند، در ميان اين گروه خانمى بود كه بعداً فهميديم يك زن مسيحى اهل يوگسلاوى است كه از جهنم تيتو و كمونيسم فرار كرده است، او فوق العاده تحت تأثير نماز ما قرار گرفته بود، به حدى كه اشك از چشمانش سرازير بود و نمى توانست خود را كنترل كند.
او به زبان انگليسى ساده و آميخته با تأثر شديد و خضوع و خشوع خاصى سخن مى گفت، و از جمله سخنانش اين بود: «بگوييد ببينم كشيش شما با چه لغتى سخن مى گفت...؟« سرانجام به او گفتم كه ما به لغت عربى صحبت مى كرديم، ولى او گفت: من هر چند يك كلمه از مطالب شما را نفهميدم، اما به وضوح ديدم كه كلمات، آهنگ عجيبى داشت و از اين مهم تر چيزى كه نظر مرا فوق العاده به خود جلب كرد اين بود كه در لابه لاى خطبه امام شما، جمله هايى وجود داشت كه از بقيه ممتاز بود، اين جمله ها داراى آهنگ فوق العاده مؤثر و عميقى بود، آن چنان كه لرزه بر اندام من مى انداخت، گويا اينها مطالب ديگرى بود، فكر مى كنم هنگامى كه امام شما اين جمله ها را ادا مى كرد، مملو از روح القدس مى شد!»
كمى فكر كردم و متوجه شدم اين جمله ها همان آيات قرآن بود كه من در لابه لاى خطبه و ضمن نماز، آنها را مى خواندم.
اين جريان ما را تكان داد، و متوجه اين نكته ساخت كه آهنگ مخصوص قرآن آنچنان مؤثر است كه حتى بانويى را كه يك كلمه از معناى آن را نمى فهمد تحت تأثير شديد خود قرار مى دهد.(1)
پی نوشت:
1. تفسير فى ضلال، جلد 4، صفحه 422.
|