یه روز ظهر، وقتی مامان سفره رو جمع کرد، خرده‌های نون و برنج رو توی ظرفی ریخت و اونو توی بالکن گذاشت، تا پرنده‌ها از اون بخورن.
فاطمه که حواسش به کارای مامان بود پرسید: مامان، چرا ما باید به حیوونا غذا بدیم و باهاشون مهربون باشیم؟! مامان خندید و گفت: برای این که اونا، هم، آفریده خدا هستن، هم مثل ما گرسنه و تشنه می‌شن. اینو می‌دونی! پیامبر مهربون ما خودشون ظرف رو کج می‌کردن تا گربه از اون غذا بخوره ؟! یا حضرت علی حیوونا رو دوست داشتن و برای اونا اسم می‌ذاشتن. !! ما هم می‌تونیم به حیوونا حسابی، آب و غذا بدیم تا بخورن و سیربشن  و ثواب ببریم، خصوصاً زمستونا که غذا پیدا کردن برای اونا سخته.
فاطمه نگاهش به کبوترا که اومده بودن سرظرف افتاد. خوشحال شد و پرسید: مامان مراقبت از حیوونا هم آداب داره؟ مامان جواب داد؛ بله عزیزم. ما، اجازه داریم، بعضی از حیوونای اهلی رو توی خونه نگه‌داری کنیم  مثل کبوتر ، مرغ یا خروس، البته به شرطی که، اونا رو اذیت نکنیم. حتی صبح‌ها وقتی آقا خروسه می‌خونه و ما رو برای نماز بیدار می‌کنه، حق نداریم بهش بدوبیراه بگیم . دیگه اینکه، نباید به صورت حیوونای بارکش سیلی بزنیم ، اونا رو زیاد راه ببریم و خستشون کنیم  یا بار زیادی روی اون‌ها بذاریم .
دخترم: ما بعضی از حیوونا، مثل زنبور عسل، هدهد، قورباغه و مورچه رو نباید بکشیم، حتی حیوونا رو آتیش هم نباید بزنیم مثل بعضی بچه‌ها که سوسکا و مورچه‌ها رو می‌سوزنن. ولی کشتن مار و عقرب که برای ما خطر دارن اشکالی نداره.
فاطمه پرسید: راستی مامان از سگ می‌تونیم نگه‌داری کنیم؟ مامان جواب داد: نه ما اجازه نداریم سگ رو توی خونه نگهداریم، چون اگه توی خونه‌ای سگ باشه، فرشته‌ها از اون جا می‌رن . ما حتی عکس سگ و حیوونا رو هم نباید به در و دیوار خونمون بزنیم ، ولی در هر حال باید یادمون باشه همیشه و همه جا و با هر حیوونی، مهربون باشیم و اونو اذیت نکنیم.